پ 12 *سه اشاره *

اشاره ی اول:

خطبه ی قاصعه:

فَاعْتَبِرُوا بِمَا کَانَ مِنْ فِعْلِ اللَّهِ بِإبْلِیسَ، إذْ أَحْبَطَ عَمَلَهُ الطَّوِیلَ، وَ جَهْدَهُ الْجَهِیدَ .

عبرت بگیرید از آنچه خدا با ابلیس کرد؛ ک عمل طولانی و سعی و تلاش بی وقفه اش حبط و تباه شد.

اشاره ی دوم:

آیه ی 36 سوره بقره:

 فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ.

شیطان آن دو را متزل ساخت و از آن جایگاهی ک در آن بودند، خارجشان کرد.

اشاره ی سوم:

کلام حضرت رسول ختمی مرتبت در یوم الله الغدیر:

مَعاشِرَ النّاسِ، إِنَّ إِبْلیسَ أَخْرَجَ آدَمَ مِنَ الْجَنَّةِ بِالْحَسَدِ، فَلاتَحْسُدُوهُ فَتَحْبِطَ أَعْمالُکُمْ وَتَزِلَّ أَقْدامُکُمْ، فَإِنَّ آدَمَ أُهْبِطَ إِلَی الْأَرضِ بِخَطیئَةٍ واحِدَةٍ، وَهُوَ صَفْوَةُالله عَزَّوَجَلَّ، وَکَیْفَ بِکُمْ وَأَنْتُمْ أَنْتُمْ وَ مِنْکُمْ أَعْداءُالله، أَلا وَ إِنَّهُ لایُبْغِضُ عَلِیّاً إِلاّشَقِی، وَ لایُوالی عَلِیّاً إِلاَّ تَقِی، وَ لایُؤْمِنُ بِهِ إِلاّ مُؤْمِنٌ مُخْلِصٌ .

ای مردم

همانا ابلیس آدم را با حسد از بهشت خارج کرد. مبادا ب علی رشک و حسد ببرید؟ چرا ک اعمالتان حبط خواهد شد و گامهایتان دچار لغزش خواهد شد. همانا آدم با یک خطا ب زمین هبوط داده شد؛ در حالیکه صفوة الله بود و برگزیده ی خداوند؛ شما چه؟ شما ک شمایید و از شما برخی دشمن خدایند. 

آگاه باشید

کسی بغض علی را ندارد مگر آن که شقی و بدبخت است؛ و علی را دوست نمی دارد و ولایت علی را نمی پذیرد مگر کسی ک اهل تقواست؛ و ب او ایمان نمی آورد مگر مؤمن مخلص.

نتیجه:

ابلیس آنهمه عبادت کرده بود، ب یک اشاره حبط شد چون تن ب ولایت نسپرد؛ چون ب مقام و منزلت آن شجره ی طیبه رشک برد و آنچنان حسادتی او را گرفت ک حتی ب آدم رحم نکرد؛ بلکه کاری کند ریشه ی آن شجره را دچار خدشه سازد.

کجایی رسول برحق؟

ک در یوم الله الاکبر الغدیر فریاد برآوردی ک: معاشر الناس، فَضِّلوا علیّاً. علی را بزرگ بشمارید.

چه قدر بزرگ شمردند علی را. فضیلت و ارج و مقام علی را چه تلخ ارزش نهادند و فرقش را شکافتند و بعد از آن فرق شکافته، دین شکاف برداشت ؛ بعد از آن فرق شکافته، فراق ایجاد گشت و بین اهل اسلام تفرقه حاصل شد.